都是心态在作怪

首页
字体:
上 章 目 录 下 页
第二百零五回、故事大结局 七
    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  问苍天,  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因何我今生如此命短?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  问父亲,  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因何今生你我父女情浅?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  问(算命)先生,  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因何我看不到三日后的白日晴天?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  问自己,  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  我到底哪里考虑得不够周全?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  下面我就慢慢回答这个问题。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  本回也是全书的最后一回。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  单说院儿。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿见蝉儿死了,她不敢在这儿多待,她抱着孩子急急忙忙就离开了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为这是蝉儿的地方,蝉儿虽名声坏点,可她的影响也不小,万一待会有死心忠于她的人来了,不麻烦吗?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿就抱着孩子走了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这时,院儿一面抱着孩子走,她心里还隐隐约约有这么一个想法——把这孩子摔死!  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿为什么会有这样想法呢?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为院儿是杀死这孩子娘的人!  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿心说:如果我不趁早把这孩子处理了,这孩子的娘是我杀死的,将来这孩子要找我报仇,可怎么办?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  但是,院儿思前想后一想,她还是没那么做。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿心说:如果我那么做,我还是人吗?我把人家孩子害的这么小就没有了娘,我还想着把他摔死,我还是人吗?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿就抱着孩子回家了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这时,贾老汉、梅老汉、吴臣正在院儿家等院儿呢。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿回家后,她就把她害死蝉儿的事说了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  众人一听,众人非常高兴。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  书要简短。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  吴杰、金瑜听说蝉儿死了,他们马上出了兵。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  吴杰、金瑜没费多大的事,他们就把金龙山占了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  就这样,金龙山又回到了金瑜、吴杰、贾英的手中。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  再说蝉儿留下的那个孩子。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  蝉儿临死之前。蝉儿把那孩子托付给了院儿。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  院儿抱回家养了两天以后,她就把那孩子抱给金瑜了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为那孩子是金家的骨肉,院儿就把那孩子给金家了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那孩子到了金家以后。金瑜非常喜欢那孩子。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那孩子是金瑜的亲侄子,做叔叔做伯伯的能不喜欢吗。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  可是。那孩子到了金家以后,金瑜发现了一个问题——他见他夫人吴娇总用一种仇视的目光看那孩子。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  金瑜就知道:这孩子不能再在自己身边了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为这孩子的娘是杀死自己夫人亲爹,杀死自己夫人亲娘,杀死自己夫人亲妹妹的人,如果这孩子常在自己身边,这孩子说不准哪天就会“出事”。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  金瑜又把那孩子抱给贾英了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那孩子到了贾家以后,贾英也很喜欢那孩子。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那孩子是贾英妹妹贾婵(蝉儿)的孩子,那孩子是贾英的亲外甥。舅舅当然很喜欢外甥了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  单说这天。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这天出了点事。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这天,贾英抱着孩子出去玩,他遇上了一个算命先生。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  起初,贾英就想绕过去。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为历来的经验告诉贾英,凡是他们贾家人遇上算命先生,准没好事。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  当年爹遇上了一个算命先生,结果爹让那个算命先生搅了个六神不安;几天前妹妹贾婵(蝉儿)遇上了一个算命先生,结果那算命先生说我妹妹贾婵(蝉儿)不出三日就会死,结果我妹妹贾婵(蝉儿)真就没活过三日;数月前,我兄弟贾雄遇上了一个算命先生。结果也不怎么样。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  可是,就在贾英想绕过去还没绕过去的时候,那算命先生说话了:“算一卦吧。”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英见那个算命先生向他说话。他也不好不理那个算命先生,他就随口说了一句:“不算。”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英知道:对于算命的先生,还是少接近为好。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  可那个算命的先生就是不依不饶。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  也许是既然让贼盯上,就跑不了的缘故吧。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  算命先生说:“你不算,你难道就不想知道你将来的命运吗?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英说:“我不想知道。”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  算命先生说:“你将来可能会死,你知道吗?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “什么?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  算命先生这句话,真把贾英叫住了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  是啊,当年贾英他爹都没能逃得过算命先生的“魔爪”,今天贾英哪儿能逃得过啊?  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英就让那个算命先生给他算上了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那个算命先生给贾英算了算。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那个算命先生就对贾英说:“如果你将来要想过安稳日子的话。你最好趁早把你怀里抱的孩子扔了!”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  “什么?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英就是一惊。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英心说:又来了!当初有一个算命先生劝我爹把我俩妹妹全都摔死,现在又有一个算命先生劝我把我怀里抱的孩子扔了!  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那算命先生见贾英非常迟疑。他又对贾英说了:“怎么?不大相信我的话吗?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  贾英点了点头。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  因为贾英也不信神,也不信鬼。也不信算命。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  那算命先生说:“你别不信。如果我说这是我算命先生算出来的,也许你不信,如果我说这是有一定道理的,也许你能信。其实这也用不着算。其实这是明摆着的事。你就不想想吗?这孩子的娘是一个杀人无数的人,这孩子的娘不是好人;这孩子的爹也杀了不少人,这孩子的爹也不是好人。这孩子的娘不是好人,这孩子的爹也不是好人,这孩子将来还能是好人吗?”  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;  这句话可真把贾英说呆了。  ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    ≈nbsp;    

     =>>(本章未完,请点击下一页继续阅读)
上 章 目 录 下 页